Lucie Evers: minister van duurzame frietjes (Ministerie van Ideeën)

NIEUW! Bio Vegetarische Frituur

Na maanden zwoegen en zweten is het bijna zover! Begin 2011 is er de (her)lancering van de Natuurfrituur. Het is niet alleen een mobiele frituur - een zeldzaamheid in Vlaanderen- maar ook nog eens een biologische en vegetarische frituur.

Nog even geduld en je kan de lekkere frietjes, snacks en burgers proeven op diverse locaties. Binnenkort ook te volgen op http://www.denatuurfrituurmerel.be/ of via facebook.

meld je aan op eco-bitch

Voor wie het wil: ik heb alle berichten van deze blog gekopieerd naar de 'originele' blog. En daar ga ik voorlopig op bloggen. Dus wie mij lief heeft (of gewoon wil lezen) , ga naar http://eco-bitch.blogspot.com/
Tot gauw...

eco-bitch en ecobitch bis

Na heel wat omzwervingen heb ik mijn 'originele' blog terug gevonden. Nu moet ik beslissen welke ik zal behouden en hoe ik de andere kan doen verdwijnen. Tot nader order zijn er dus nu twee blogs en amper lezers. Misschien moet ik daar toch iets aan doen...
De originele heet 'eco-bitch' en is te vinden op http://eco-bitch.blogspot.com/

de tuin en de geschiedenis

Wat nu een tuin aan het worden is, was een verzameling 'koterijen' zoals Vlaanderen er vol van staat. Maar terwijl de laatste resten verwijderd worden, ontdek ik toch weer een stukje geschiedenis. In de tuinmuur zit namelijk een schoorsteen, althans het bovenste gedeelte. En wanneer ik het gat iets groter maak omdat ik een holte voel, ontdek ik ook hoe aan de andere kant de tuinmuur zonder meer als basis moet dienen voor een volgebouwd achterkoertje van een arbeidershuisje. Dan maar de eigenaar verwittigd dat hij dit moet herstellen op een manier die veilig is voor de (latere) huurders van het piepkleine appartement. Dus nu heb ik een schouwaansluiting in de tuin voor een BBQ of vuurschaal. Maar dat is maar de helft van de ontdekking. Ter hoogte van die schouw vind ik ook een stuk van een 'vloerplaat' terug. Dat is niet zo verwonderdelijk, want in een boek over de wijk wordt beschreven hoe er een oven stond (achter het huis, dus in de tuin) waarin het 'besmet linnen' van de arme vrouwen en mannen werd verbrand nadat de mensen zelf werden ontluist en zich konden wassen. Ook bij epidemies in de stad, werden regelmatig de oven gebruikt om kledij en ander textiel te verbranden als maatregel voor de volksgezondheid. De oven is al lang weg, maar door er symbolisch een ander 'verbrandingstoestel' te zetten, zal ik weer een deel van het verhaal van dit 'asil de nuit pour femmes' visualiseren. En met schouwaansluiting is 'vuurtje stook' alvast niet hinderlijk voor de buren. Trouwens, vuurtje stoken is niet bepaald ecologisch, maar onder voorwaarden kan je de vervuiling , zichtbaar en onzichtbaar , wel erg beperken. Ecologie vraagt een ietsje meer, maar je kan er toch alle kanten mee op...